Paylasmasak Olmaz mi?:)

Sanirsam gecen sene bu zamanlardi, Benligimiz olusuyor baslikli bir yazi yazmistim. Iste simdi o minik benligimiz iyice gelisti:) Zaten bu donemde cocuklarin etraflarindaki her seyi kendilerinin olarak dusunduklerini okumustum. Biz her ne kadar ona paylasmayi asilamaya calissak da " benim" kelimesi dilinden hic dusmez oldu. Hatta bazen cok tatli sayiyor: Benim annem o, benim babam o, benim anneannem o, benim dedem o, her sey benim:)) Hatta yoldan gecen bir kiza benim ablam o, komsu teyzeye benim teyzem o diyerek de cesitlendiriyor:))

Oyuncaklari icin de ayni sey soz konusu. Aslinda cok sevecen bir cocuk, herkesle cabuk kaynasiyor ancak is paylasmaya gelince biraz zorlaniyoruz. Ben bu durumun icinde bulundugu yas grubuna ait bir ozellik oldugunu dusunuyorum. Etrafimizda gordugum komsu cocuklarindan gozlemlerim de ayni sekilde. Zaten bu yuzden iki kardes arasindaki en uygun yas farkinin 4 yas oldugu soyleniyor. Cunku bu yasa kadar genelde onun icin en onemli seyler olan anne-babayi paylasmak cocuga oldukca zor geliyormus.

Benim Annem O!!!

Yavrucugumdan ilk defa 5 gun sureyle ayri kaldim. Gunler oncesinden onun o mis kokusunu duymadan gecirecegim gunlerin huznunu yasadim. Ancak zorunluydu gitmem, Istanbul'da bir konferansta sunum yapmam gerekiyordu. Hele ki son gece, sabahinda o uyanmadan gidecegim gun, onu son kez operken hic uyumasin istedim...Ama ilginc olarak ertesi gun ben evden cikmadan 5 dakika once kalkti, sanki icine dogmustu, annesini son defa gormek istemisti. Onu uzmemek icin gozyaslarimi icime akittim ve gittim. Cok sukur ki gozum arkada kalmamisti, kaldigi yerde prenseslere layik bir saltanati var cunku:) Her gun dedeye siparisler veriliyor. Annaneyle bebekler, parklar, tavuklar, kopekler geziliyor.

Veee mutlu son. Yavruyla annesi kavustu. Gece o uyuduktan sonra geldim. Sabah gozunu acar acmaz aaa anne geldi dedi. Tabi hemen soz verdigim uzere ona getirdigim oyuncagi sordu:) O gunden beri bana sarilip 'benim annnem o' diyor hep. Ve su an en sevdigi kisi sirasina gum diye oturmus bulunmaktayim:) Demek ki biraz ayrilik iyi oluyormus:))

Bir, iki, uc, bes, alti, yedi, on:)))

Zumraya bir gun bir baktim sayilari sayiyor, cok sasirdim tabii. Anneannesinin yuzundeki, ellerindeki benleri saya saya ogrendigi iddia ediliyor:)) Tabiii sayilar aynen basliktaki gibi gidiyor. Dort,sekiz ve dokuzu attik yani. Bir ara abc ye taktigimiz gibi simdi de sayilar, her seyi sayiyor tabi dogal olarak bizde su siralar hicbir sey dort tane olamiyor:))

O sey nerde anne:)

Baslikta yazdigim cumle bu aralar Zumranin dilinden dusmuyor. Neyini bulamasa geliyor bana "o sey ne(r)de anne" diye soruyor. Hele bir de cevabi alana kadar tekrarlayinca cok komik bir tablo cikiyor ortaya. Zumranin bilmem zamani geldiginden, bilmem Trye gelisin etkisiyle geldigimize gore konusmasinda ilerleme oldu. Tabi yine yarim yamalak soyledigi bir suru sey var ama sanki bir direnc vardi dolayisiyla bazi kelimeleri soylemeye bile tesebbus etmiyordu. Su an o kirildi gibi yani yarim yamalak da olsa bircok seyi soylemeye calisiyor.

Dilinden dusurmedigi ikinci lafiz da "benim o". Onceleri ben zamiriyle ilgili tum cekimlere "be" diyordu. Su an artik "benim" i guzel bir sekilde soyluyor. Yani artik her sey "onun".

Son olarak hosuma gidenlerden biri de baba nereye gitti diye soranlara: "Kayyu bebis alma gitti" diyor:)

Tabi anneanene dede yaninda cocugu terbiye etmek cok zorlasti.Sizin hayir dediginiz bir biskuvi arkanizi dondugunuzde anneanne tarafindan verilmis oluyor. Sonuc: Anne giiit, anneanne cici... Ne diyelim surekli beraber yasayanlarda cocuk gercekten zor egitilir herhalde.