Feb 23, 2010

Akan zaman, buyuyen Zumra ve yaslanan bizler...

Eveet ben de zamanin bitmeyen yorgunluguna yenik dustum. Bu aralar yogun kelimesi ve turevleri agzimdan ve aklimdan dusmez oldu. Sonunda bir 5 dakikalik mola verip Zumracigimin akan zamandaki degisen hallerini yazmak istedim.

Zannedersem en buyuk degisiklik iletisim konusunda. Artik cogu dedigimizi anliyor olmasi beni cok ama cok mutlu ediyor. Artik bazi sozcuk gruplarina karsi iyice asina. Mesela coraplarini getirmek, oyuncaklarini kutuya koymak, suyunu icmek, mama yemek, bici bici yapmak gibi.

Artik dis dunyaya iyice acildik:) Disarda yagmur mu yagiyor, araba mi geciyor farkindayiz. Surekli camda durmak istiyoruz. Bir de son gunlerdeki modasi, kimi montlu gorurse onunla nereye olursa gitmek, yeter ki gitsin:))

Gecen gun ilk defa elinden tutup markete gittik. Ilk defa evden disarida yurudugunu gordum. Nasil bir duygu anlatamam. Sanki kocaman olmus gibi geldi, gozlerim doldu birden... Hatta birakin yurumeyi biz markette bir seylere dalmisken elimizden kurtulup kacmasin mi, iste yaramaz Zumra Hanim...