Sep 14, 2010

2 yas sendromu nedir, nasil davranmak gerekir?


Bu donem aslinda cocugun aileden ozellikle anneden bagimsizligini ilan ettigi doneme denk gelir. Cunku buyuk bir olasilikla bu donem itibariyle emzirme donemi sona ermistir ve artik cocugun kendi kararlari olusmaya baslamistir. Hatirlarsaniz benligimiz olusuyor diye bir yazi yazmistim. Yani yaklasik 1.5 yastan itibaren cocugumuz elinin yettigi kadariyla bazi kararlari kendi almak istiyor. Mesela o yiyecegi degil de bunu yemek, o kiyafeti degil de bunu giymek, ya da o cizgi filmi degil de bunu izlemek gibi...Iste 2 yas sendromu bu karar verme isteginin biraz daha sivrileserek cocuk ve ebeveyn arasinda kucuk de olsa catismalar cikmasi hali. Bunun yer yer kendini inatlasmalar, mizmizlanmalar hatta hatta bitmek bilmeyen aglama seanslari olarak gostermesinden, bu donemin anne baba acisindan zor bir donem olarak ortaya cikmasina neden olmus ve "sendrom" olarak adlandirilmistir. Her ne kadar adi 2 yas sendromu olsa da bazen daha genis bir yas donemini kapsayabiliyormus mesela 18 aydan 36 aya kadar.

Zumracigim daha 2 yasina girmedi henuz 20. ayini bitirmeye hazirlaniyor. Ama yavas yavas bunun sinyallerini vermeye basladi. Aslina bakarsaniz ben bunu kotu bir sey olarak gormuyorum ya da gormemeye calisiyorum. Bunu sadece bir realite olarak kabul etmek gerektigini ve asil onemli olanin bu durumdaki en uygun davranis seklini anne baba olarak ogrenmemiz gerektigini dusunuyorum. Guzel kizim bunun sinyallerini vermeye basladigi andan itibaren surekli bir sey okuyor, dinliyor ve bu donemi her ikimiz acisinda en rahat nasil gecirebiliriz diye kafa yoruyorum. Kafa yoruyorum cunku kucuk yavrumun hayati boyunca nasil davranacaginin ilk ama belki de en onemli temelini bizim ona davranislarimiz belirleyecek. Bu acidan cok buyuk bir sorumluluk aslinda.

Butun ogrendiklerimden ozetle sunlari soyleyebilirim:

1- Tutarli olmak, tutarli olmak, tutarli olmak. Herhalde olayin en carpici ama bir o kadar da en zor kismi bu. Cunku her kosulda tutarli olabilmek zor is. Burdaki kasit hem zaman, hem mekan hem de kisiler arasi tutarlilik. Yani bugun evet dediginize yarin hayir, evde hayir dediginize baska yerde evet, annenin hayir dedigine babanin evet dememesi gibi.

2- Iyi bir sey yaptiginda kesinlikle odullendirmek lazim. Kucuk bir sey bile olsa, aferin sana ne guzel yaptin gibi seyler soylemek, yerine gore alkis, sirtini sivazlamak gibi sosyal odullerin yani sira maddi oduller de buna dahil.

3- Kotu bir sey yapmaya calistiginda ise olabildigince onunla ilgiyi kesmek lazim. Yani her haliyle ilgiyi uzerinde tutmaya calisan cocugumuza gosterdigimiz ilgiyi olabildigince azaltarak yaptigi seyin istedigi amaca hizmet etmedigini gostermek gerekiyormus.

4- Eger ciddi bir aglama krizine giriyorsa bu durumda uzmanlar orayi terk etmeye calisin diyorlar. Bu bana oldukca zor bir sey gibi geldi.

5- Secenek sunmak. Bu bana ilk okudugumda oldukca mantikli gelen bir sey. Cunku cocuk kendi tercihlerini yapmak istedigi icin sizin ona sundugunuz secenekler arasinda tercih yapmasi hem onu hem de sizi memnun edecektir. Mesela seker isteyen bir cocuga, o degil ama elma ve armut var bunlardan hangisini yiyecegine sen karar verebilirsin gibi yaklasimlar.

6- Dikkati baska yone cekmek de uzmanlarin soyledigi bir diger sey amma velakin yas buyudukce gercekten dikkatlerini cekecek onemli bir sey olmadigi surece pek ise yaramadigini gordum bilmem siz ne dersiniz.

Sonuc olarak, henuz daha yolun cok basinda oldugumdan yazdiklarim tecrubeyle sabit seyler degil. Kesinlikle inaniyorum ki yasamak yazmaktan bin kat daha zor. Ama en azindan boyle bir seyin var oldugunu, her cocugun az ya da cok bu surecten gectigini bilmek insanin en azindan icini rahatlatan bir durum. Herkese mutlu huzurlu 2ler, 3 ler 5ler....





Not: Karikaturdeki resimden anlasilacagi uzere 2 yasindaki cocuk hirsizlik gibi bir seyler yapiyor, annesi de 2 dir ne yapsa yeridir der gibi "o zor iki yas doneminde" gibi bir seyler soyluyor:))

No comments:

Post a Comment