Bana gore genel anlamda iki tip oyuncak var. Birincisi hayal gununu gelistiren ve sosyallestiren Amerikada "pretend" denilen yani ---yaparmis gibi oyuncaklar. Bunlara evcilik oyunlari, pelus oyuncaklar, mutfak, doktorculuk oyunlari giriyor. Ikinci ise el becerilerini, parca-butun iliskisini, analiz yapma yetenegini gelistiren oyuncaklar. Bunlara da tahmin edeceginiz uzere legolar, yapbozlar, eslestime kartlari vs giriyor. Benim kisisel fikrim cocugun bu iki tip oyuncakla dengeli bir bicimde oynamasi saglanmali.
Bu aralar Zumranin bebeklerle oyunlari iyice artis gosterdi. Onlari yediriyor iciriyor, konusuyor, uyutuyor. En komik olan da bebekleriyle bir anne edasiyla konusmasi, hatta oyle ki kendisinin bizden istediklerini, o bebeklere soyluyor mesela "aglama annem, tamam annem simdi uyumayacaksin, sonra uyutacagim seni":)Yani bebegim sana soyluyorum annem sen anla: Uyumak istemiyorum:)
Kizlar icin vazgecilmez oyuncaklardan biri de yemek pisirme alet edevati. Biz minigime bir de mutfak aldik ki yemek pisirme olayi daha sahici olsun diye. Amerika'da bu yemek isiyle ilgili o kadar oyuncak var ki mutfakta kullandiklari cogu seyin oyuncagini yapmislar. Bu hem pisirme aletleri hem de esas yiyeceklerin kendisi icin gecerli. Mesela her tur sebze, meyveyi oyuncak olarak bulmak mumkun. Hatta meyve ve sebzelerin nasil soyulacagini ve nereden kesilecegini gostermek icin parcalanabilenleri bile uretilmis.
Zumranin bu siralar hosuna giden oyuncaklardan biri de doktorculuk oyuncaklari. Bunun da cok cesitlileri mevcut. Bu yaz trden almistim ona (yasasin pazarlar!). Bizimkinin icinde enjektoru, steteskopu, kulak bakma cihazi ve diz cekici (asil adi perkusyon cekici ama ben diz cekici diyorum:) mevcuttu. Once bize gelip atesimize bakiyor. Sonra aa cok atesin var, igne yapmam lazim diyor. Sonra kulagima bakiyor. Hatta diz cekiciyle dizimize vurup israrla dizimizi kaldirmamizi istiyor, biz de sozde refleksle kaldiriyormus gibi yapiyoruz.
Diger yandan bu yastaki cocuklara buyuk parcali puzzle lar olmasi gerekiyor.Burda buna floor puzzle diyorlar. Bildigimiz klasik kirtasiyelerde satilan kucuk parcali yapbozlar belki 5 yasindan sonra ancak yapilabilir. Zumrisin gectigimiz yaz boyunca oynadigi prenses puzzle i vardi. Sanirim en uzun sure sikilmadan oynadigi seylerden biri o oldu. Ozellikle yuz kisimlarini cok kolaylikla yapmaya baslamisti. Kendi yapabildikce de daha da cok sevmisti. Ama bir sure sonra yipranmaya basladi, parcalari kayboldu ve simdi gozden dustu:( Sanirim artik Zumrise yeni bir floor puzzle alma zamani geldi.
Tabi oyuncaklarin buyuk cocugunlugu kiz ve erkek arasinda oldukca farklilik gosteriyor. Genelde erkek cocugu olan arkadaslarimizin evinde olmassa olmazlarin basinda arabalar ve dinazorlar:) Hihuuuh!
Not: Fotograf Zumisimin odasinin toplu durdugu coook ender anlardan birinde cekilmistir. Yani sirf fotograf hatrina:)
No comments:
Post a Comment