Oncelikle sunu soylemeliyim ki hamilelik ve dogum bastan sonra bir mucize...Hic yoktan icinizde her seyiyle mukemmel bir canlinin oldugunu hissetmek ve sonra onu capcanli kucaginiza almak inanilmaz bir duygu...
Doguma gelince, ben kendimi hep dogumun "dogal' bir olay oldugunu dusunerek rahatlatmistim. Cunku ilk insanin yaratilisindan bu yana var olan bir sey.Yani aslina bakarsaniz normal vajinal bir dogum icin hicbir hastaneye, hicbir ilaca yani hicbir medikal araca ihtiyaciniz yok. Ama tabi ki bu cok kolay bir sey oldugu anlamina gelmez. Ama zorlugu kisiden kisiye, durumdan duruma cok farklilik gosterebilir. Ornegin sunni sanci cekeceginiz aciyi arttirici bir faktorken guzel yapilan bir epidural (bundan daha sonra bahsedecegim) cekeceginiz sikintiyi yuzden doksan azaltabilir. Ortalama dogum suresinin 5-6 saat oldugunu varsayarsak benimkisi toplamda 20 saat surdugunden "zor" kismina giriyor sanirim.
Amerika'da normal dogumlara esiniz de girebiliyor bence bu kesinlikle cok yerinde bir uygulama. Sanirim Turkiye'de de ozel hastanelerde bu uygulama varmis. Sahsen ben esimden inanilmaz destek aldim tek basima olsaydim sanirim 2-3 kat daha zor olurdu. Yaninizda olmasi, elinizi tutup destek vermesi ve ozellikle son zamanlarda soyleyecegi birkac soz sizi duygusal olarak yapilandiracak ve tum sureci daha kolay hale getirecektir.
Son olarak sunu soylemeliyim ki artik bebegin dogum kanalina girdigi andan itibaren kalan son damla enerjinizi ve gucunuzu ancak birkac dakika sonra bebeginizi kucaginiza alma dusuncesiyle ortaya cikarabiliyorsunuz...Tabi 1-2 dakika sonraki "ingaaaa" sesi sizi temin ederim ki her seyi ama her seyi size unutturuveriyor...
Not: Yukaridaki fotograf Zumisimin hastaneden cikmadan az onceki minik mi minik hali...
No comments:
Post a Comment