Benim Annem O!!!

Yavrucugumdan ilk defa 5 gun sureyle ayri kaldim. Gunler oncesinden onun o mis kokusunu duymadan gecirecegim gunlerin huznunu yasadim. Ancak zorunluydu gitmem, Istanbul'da bir konferansta sunum yapmam gerekiyordu. Hele ki son gece, sabahinda o uyanmadan gidecegim gun, onu son kez operken hic uyumasin istedim...Ama ilginc olarak ertesi gun ben evden cikmadan 5 dakika once kalkti, sanki icine dogmustu, annesini son defa gormek istemisti. Onu uzmemek icin gozyaslarimi icime akittim ve gittim. Cok sukur ki gozum arkada kalmamisti, kaldigi yerde prenseslere layik bir saltanati var cunku:) Her gun dedeye siparisler veriliyor. Annaneyle bebekler, parklar, tavuklar, kopekler geziliyor.

Veee mutlu son. Yavruyla annesi kavustu. Gece o uyuduktan sonra geldim. Sabah gozunu acar acmaz aaa anne geldi dedi. Tabi hemen soz verdigim uzere ona getirdigim oyuncagi sordu:) O gunden beri bana sarilip 'benim annnem o' diyor hep. Ve su an en sevdigi kisi sirasina gum diye oturmus bulunmaktayim:) Demek ki biraz ayrilik iyi oluyormus:))